Postanowienie Trybunału w sprawie C-126/17
Fővárosi Törvényszék – węgierski sąd – zwrócił się do Trybunału unijnego z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym interpretacji nieuczciwych warunków zawartych w umowach konsumenckich w sprawie kredytu denominowanego w walucie obcej.
Zgodnie z artykułem 4 ust. 2 i art. 5 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, warunki te należy interpretować następująco:
-
Warunki umowy kredytu zawartego pomiędzy konsumentem a bankiem muszą być wyrażone prostym i zrozumiałym językiem dla konsumenta;
-
Kwota kredytu wyrażona w walucie obcej jako rozliczeniowej, musi być wyraźnie wskazana; nie jest dopuszczalne takie formułowanie postanowień umowy, które pozwala bankowi na jednostronne ustalanie wysokości kredytu, wysokości zadłużenia czy rat pozostających do spłaty,
-
Metody obliczania faktycznej kwoty kredytu oraz kurs waluty powinny być przejrzyste, tak aby konsument w oparciu o zapisy w jego umowie kredytowej był w stanie oszacować ryzyko z nią związane oraz całkowity koszt kredytu. Kredytobiorca powinien być uświadomiony przez bank, że w przypadku nagłego wzrostu kursu waluty czy oprocentowania może być zmuszony do zwrotu wielokrotnie większej kwoty niż pożyczonej. Kredytobiorca powinien być uświadomiony, że wzrost kursu może doprowadzić do sytuacji, w której nie będzie możliwe sprzedanie nieruchomości (z uwagi na wysokość zadłużenia przekraczającego jej wartość), zaś regulowanie rat może stać się niemożliwe.
W przypadku, gdy sąd krajowy stwierdzi, że warunki zawarte w umowie kredytowej są nieuczciwe, nic nie stoi na przeszkodzie, aby sąd stwierdził nieważność całej umowy, jeżeli nie może ona obowiązywać w przypadku usunięcia z niej tych nieuczciwych warunków. Sąd zatem powinien zawsze zbadać, czy po usunięciu klauzul abuzywnych możliwe jest dalsze funkcjonowanie umowy.
Sylwester Kasprzewski
radca prawny
