Pozew o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału – myślę, że zarówno kredytobiorców, jak i prawników te roszczenia banków bardzo martwią. Czy bankom takie wynagrodzenie się należy? Czy kredytobiorca będzie musiał zapłacić bankowi kilkadziesiąt, a niekiedy kilkaset tysięcy złotych z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z kapitału po ustaleniu przez sąd, że umowa jest nieważna?
W dniu 15 czerwca 2023 r. zapadnie wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który rozstrzygnie kwestię roszczeń o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału!!!
- Czy bankowi należy się wynagrodzenie?
- Czy nie powinno się ono należeć również kredytobiorcy?
- Czy TSUE wyda wyrok zgodny z opinią Rzecznika Generalnego z dn. 16.02.2023 r.?
- Czy w sprawach o wynagrodzenie, które są już na etapie sądowym, będziemy mogli uwzględnić rozstrzygnięcie Trybunału unijnego?
- Jaki wpływ niniejszy wyrok będzie miał na orzecznictwo w sprawach „frankowych”?
Radca prawny Sylwester Kasprzewski, po zapoznaniu się z wyrokiem w Szczecinie, Justyna Opoka prosto z Luxemburga po wysłuchaniu orzeczenia Trybunału unijnego, wraz z gościem który zada pytania w imieniu Frankowiczów, omówią niniejsze orzeczenie, odpowiedzą jaki ma ono wpływ na toczące się już sprawy, ale również opowiedzą jaki panował nastrój w TSUE w którym wraz ze Stowarzyszeniem Stop Bankowemu Bezprawiu Justyna będzie osobiście wraz z grupą kilkunastu Frankowiczów stojących na straży ochrony praw konsumenta! Ponadto przekaże informacje i emocje po orzeczeniu od kredytobiorcy, frankowicza i jednocześnie Prezesa SBB Arkadiusza Szcześniaka!
Tym samym zachęcamy do wsparcia Stowarzyszenia w organizowaniu wyjazdu do TSUE: https://www.bankowebezprawie.pl/wspieraj-sbb-juz-15-06…/
W dniu 15.06.2023r, g. 20:30, na facebooku oraz youtube Kancelaria GRYF oraz portalu wSzczecinie.pl (linki zostaną udostępnione później) w czasie rzeczywistym – webinar!
Zapraszamy w imieniu swoim, prawników oraz Stowarzyszenia!
Zapraszamy w imieniu swoim, prawników oraz Stowarzyszenia!
Przypomnijmy treść pytań prejudycjalnych:
Czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy konsumenckiej 93/13/EWG, a także zasady skuteczności, pewności prawa i proporcjonalności, należy interpretować w ten sposób, że stoją na przeszkodzie wykładni sądowej przepisów krajowych, zgodnie z którą w przypadku uznania, że umowa kredytu jest od początku nieważna z powodu zawarcia w niej nieuczciwych warunków, bank oprócz zwrotu pieniędzy zapłaconych w wykonaniu tej umowy (kapitału kredytu) oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od chwili wezwania do zapłaty, może domagać się także innych świadczeń, w szczególności wynagrodzenia, odszkodowania, zwrotu kosztów lub waloryzacji świadczenia) z tytułu tego, że został czasowo pozbawiony możliwości korzystania ze swoich pieniędzy, przez co utracił możliwość zainwestowania ich i osiągnięcia dzięki temu korzyści, poniósł koszty obsługi umowy kredytu i przekazania pieniędzy konsumentowi, a konsument odniósł korzyść polegającą na tym, że mógł czasowo korzystać z pieniędzy banku, w tym mógł je zainwestować i dzięki temu uzyskać korzyści, czasowo miał możliwość korzystania z pieniędzy banku nieodpłatnie, co byłoby niemożliwe w warunkach rynkowych, wartość nabywcza pieniędzy spadła na skutek upływu czasu, co oznacza realną stratę dla banku.
